Fonetogram

Met fonetografie wordt het maximale, dynamische bereik van de spreekstem en/of zangstem, zowel in toonhoogte (frequentie) als in omvang (intensiteit), in kaart gebracht. Dit wordt vastgelegd in een grafiek, het fonetogram. Een individueel fonetogram wordt verkregen door in een onderzoekskamer de cliënt aangeboden tonen van een aantal frequenties zo zacht mogelijk en vervolgens zo luid mogelijk te laten nazingen. Dit kan handmatig of automatisch afgenomen worden. Bij handmatige afname worden een toongever (b.v. piano) en een geluidsdrukmeter als meetinstrumenten gebruikt. De onderzoeker vult handmatig deze gegevens in een grafiek in. De proefpersonen moeten de tonen juist kunnen overnemen en de onderzoeker moet oordelen of dit juist gebeurt. Bij een automatische registratie worden toonhoogte en geluidsniveau door de computer bepaald en direct in een fonetogram op het beeldscherm weergegeven. De proefpersoon krijgt visuele feedback door een videoscherm. Bij automatische fonetografie is het ook mogelijk stemkwaliteitskenmerken te meten, zoals periodiciteit (jitter, shimmer) en snelheid van stembandsluiting (crest- factor).